1.     Pomost

        Wszystkie boje rozgrywane są na pomoście o wymiarach pomiędzy 2,5 m  x  2,5 m minimalnie i 4,0 m  x  4,0 m maksymalnie. Powierzchnia pomostu musi być płaska, mocna, nie śliska i pozioma.  Pomost nie może wystawać ponad 10 cm od poziomu otaczającej podłogi. Powierzchnia pomostu musi być pokryta gładkim dywanem z nierozciągliwego materiału (tj. bez nieregularności i wybrzuszeń). Maty gumowe lub z podobnych materiałów nie są dopuszczalne.

2.     Gryfy i talerze

        Na wszystkich zawodach organizowanych zgodnie z przepisami IPF stosowane mogą być jedynie sztangi z nakładanymi talerzami. Zastosowanie talerzy nieodpowiadających dokładnie normom spowoduje unieważnienie zawodów i osiągniętych na nich rekordów. Jedynie gryfy i talerze całkowicie odpowiadające normom mogą być używane przez całe zawody i do wszystkich bojów. Sztanga nie powinna być zmieniana podczas zawodów, o ile nie zostanie zgięta lub uszkodzona według opinii Komisji Technicznej, Jury lub sędziów. Gryfy stosowane podczas wszystkich mistrzostw IPF nie mogą być chromowane na radełkowaniu. Na Mistrzostwach Świata IPF mogą być używane tylko gryfy i talerze oficjalnie uznane przez IPF.

        (a)    Gryf powinien być prosty, dobrze wytoczony i ponacinany oraz odpowiadać następującym parametrom:

               1.   Całkowita długość maksymalnie 2,2 m.

               2.   Odległość pomiędzy płaszczyznami czołowymi kołnierzy nie może być większa od 1,32 m i nie mniejsza niż 1,31 m.

               3.   Średnica gryfu wynosi nie więcej niż 29 mm i nie mniej niż 28 mm.

               4.   Waga gryfu z zaciskami wynosi 25 kg.

               5.   Średnica tulei wynosi nie więcej niż 52 mm i nie mniej niż 50 mm.

               6.   Na gryfie powinna być oznaczona, za pomocą nacięć maszynowych lub taśmy, odległość 81 cm pomiędzy nacięciami lub taśmami.

        (b)    Talerze powinny spełniać następujące wymagania:

               1.   Ciężar wszystkich używanych na zawodach talerzy może odbiegać od ich nominalnego ciężaru o 0,25% lub 10 g.

               2.   Średnica otworów środkowych musi być w granicach 52 - 53 mm.

               3.   Muszą być dostępne talerze o następujących wielkościach: 1,25 kg, 2,5 kg, 5 kg, 10 kg, 15 kg, 20 kg, 25 kg i 50 kg.

               4.   Do ustanawiania rekordów mogą być stosowane lżejsze talerze aby uzyskać ciężar co najmniej o 500 g wyższy od poprzedniego rekordu.

               5.   Talerze o ciężarze 20 kg i większym nie mogą mieć więcej niż 6 cm grubości. Talerze o ciężarze 15 kg i mniejszym nie mogą przekraczać 3 cm grubości. Przedstawione grubości nie stosują się do talerzy ogumowanych.

               6.   Talerze muszą odpowiadać następującemu kodowi kolorów: 10 kg i poniżej - dowolny kolor, 15 kg - żółty, 20 kg - niebieski, 25 kg – czerwony, 50 kg - zielony.

               7.   Wszystkie talerze muszą mieć czytelne oznaczenie ciężaru i muszą być nałożone w kolejności od najcięższych do najlżejszych i taką stroną, aby oznaczenia ciężaru były widoczne dla sędziów.

               8.   Pierwsze, najcięższe talerze nakłada się wierzchem do wewnątrz, kolejne - wierzchem do zewnątrz.

               9.   Średnica największych talerzy nie może przekraczać 45 cm.

              10.  Gumowe lub ogumowane talerze są dopuszczalne pod warunkiem, że od zewnętrznego brzegu zacisków do końca gryfu pozostaje minimum 10 cm w celu umożliwienia uchwytu poza talerzami.

3.     Zaciski

        (a)    Zawsze muszą być używane podczas zawodów.

        (b)    Muszą ważyć po 2,5 kg każdy.

4.     Stojaki do przysiadów

        (a)    Do użycia na Międzynarodowych Mistrzostwach Trójboju Siłowego dozwolone są tylko stojaki do przysiadów wyprodukowane przez firmy oficjalnie zarejestrowane przez IPF i zaaprobowane przez Komisję Techniczną. Stojaki muszą mieć mocną konstrukcję, zapewniającą maksimum stabilności. Podstawa nie może przeszkadzać zawodnikowi lub asekurującym. Kierownicy zawodów powinni wziąć to pod uwagę wybierając sprzęt na zawody. Może być jedno lub dwuczęściowa, tak zbudowana, aby zapewnić sztandze pozycję poziomą.

        (b)    Wysokość stojaków musi być regulowana w granicach od 1,00 m w najniższym położeniu do co najmniej 1,70 m w najwyższym, w odstępach co 5 cm.

        (c)    Stojaki hydrauliczne muszą mieć zabezpieczenie sworzniami przy regulacji i ustalaniu wysokości.

5.     Ławka

        (a)    Do użycia na Międzynarodowych Mistrzostwach Trójboju Siłowego dozwolone są tylko stojaki i ławka do wyciskania leżąc wyprodukowane przez firmy oficjalnie zarejestrowane przez IPF i zaaprobowane przez Komisję Techniczną. Ławka musi mieć mocną i stabilną konstrukcję i odpowiadać następującym wymiarom:

               1.   Długość - nie mniej niż 1,22 m, płaska i równa (pozioma).

               2.   Szerokość - nie mniej niż 29 i nie więcej niż 32 cm.

               3.   Wysokość – nie mniej niż 42 i nie więcej niż 45 cm, mierzona od podłogi do obitego wierzchu, nieprzyciśniętego. Wysokość stojaków, które muszą być regulowane powinna wynosić minimalnie 75 cm, a maksymalnie 110 cm licząc od podłogi do punktu oparcia gryfu.

               4.   Minimalna odległość wewnętrzna pomiędzy stojakami wynosi 1,10 m.

               5.   Przód ławki musi wystawać na 22 cm od środka stojaków w rzucie pionowym, z tolerancją 5 cm w obie strony.

6.     Sygnalizacja świetlna

        Sędziowie ogłaszają swoje decyzje poprzez system sygnalizacji świetlnej. Sygnalizacja świetlna podobna do używanej w podnoszeniu ciężarów jest dopuszczalna – sędzia sprawuje kontrolę nad zauważonymi błędami. Jeśli większość sędziów uruchomi sygnał dźwiękowy, wówczas zawodnik zostaje powiadomiony, że popełnił błąd. Nie musi wtedy kończyć podejścia.

        Każdy z sędziów dysponuje białą i czerwoną lampką oznaczającymi odpowiednio: "podejście zaliczone" i "podejście spalone". Światła ustawione są poziomo w kolejności odpowiadającej pozycjom trzech sędziów. Lampki muszą być tak połączone, aby zapalały się wszystkie trzy równocześnie, a nie pojedynczo. W sytuacjach awaryjnych, np. w przypadku braku zasilania energią elektryczną, sędziowie korzystają z małych białych i czerwonych chorągiewek lub lizaków, którymi oznajmiają swoje decyzje sędziowskie po ustnej komendzie Sędziego Głównego "werdykt".

7.     Karty/lizaki błędów

        Po zapaleniu się sygnalizacji świetlnej sędzia/sędziowie podnoszą karty lub lizaki albo włączają system sygnalizacji świetlnej wskazującej błąd/błędy zawodnika.

 System numerowanych kart sędziowskich – przyczyn spalenia.

        Kolory kart:

        Błąd nr 1 = Czerwona karta
        Błąd nr 2 = Niebieska karta
        Błąd nr 3 = Żółta karta