Zespół pracowników naukowych katowickiego AWF-ubadający wyciskanie Michała Wilka.
Data na zdjęciach nie odpowiada prawdziwej w momencie robienia zdjęć.   

Pierwsze przymiarki do wyciskania.

... jeszcze ostatnie umocowanie czujników....

Tak wygląda obiekt doświadczenia...

... a tak stanowisko badawcze.

Nie tylko podczas startu Michał potrafi się doskonale skoncentrować.

Ruch sztangi rejestrują kamery.

Mięśnie nie mogą obniżyć temperatury. 

Jak widać, badania sprawiają zawodnikowi frajdę! :)

Tuż przed podejściem.

Doświadczenie w toku.

Moment odkładania sztangi.

Uwaga Czytelnicy!

Zwróćcie, proszę,  uwagę na położenie ramion zawodnika w tym właśnie zamrożonym ruchu. Dolna powierzchnia gryfu dotyka górnej powierzchni klatki. Jest to więc najniższe położenie sztangi w ruchu opuszczania i wyciskania sztangi. Ramiona tworzą z płaszczyzną poziomą przechodzącą przez środek stawu ramiennego pewien dodatni kąt, który nazwiemy alfa. W miarę wyciskania czyli podnoszenia sztangi kąt ten zwiększa się. Siła oporu działająca na pojedynczy mięsień piersiowy większy jest coraz mniejsza w miarę podnoszenia sztangi. Siła ta jest funkcją zawierającą cos(alfa), a więc w przedziale (0^o,90^o) maleje od wartości 1 do 0. Ponieważ na dźwignię jednostronną jaką jest podtrzymujące sztangę ramię działa stała siła, którą jest połowa ciężaru sztangi, to każda zmiana kierunku wektora przyłożonej siły powoduje zmianę wartości siły oporu, a co za tym idzie - zmianę momentu siły oporu, równoważonej przez siłę mięśnia piersiowego. Jak wyżej napisałem zmienia się kąt położenia ramienia czyli następuje zmiana kierunku działania siły oporu na ramię. Ponieważ cosinus(alfa) maleje (gdy kąt alfa rośnie), więc i maleje siła konieczna do przeciwdziałania sile oporu, a więc siła mięśnia piersiowego. Tłumaczy to fakt łatwiejszego wyciskania gdy sztanga jest wyżej na klatce.
Gdyby Michał miał ramiona poniżej płaszczyzny poziomej przechodzącej przez środek stawu ramiennego, to w miarę wyciskania należałoby użyć coraz większej siły mięśnia piersiowego, dochodząc do tzw. martwego punktu, gdy ramiona są równoległe do wspomnianej płaszczyzny - kąt alfa przyjmuje wówczas wartość 0^o, a cosinus tego kąta wartość największą, równą 1. Michał, odpowiednio wyginając się, wykonuje drugą fazę ruchu! Nie musi przechodzić przez "martwy punkt", bo go nie ma.
Nie jest to oczywiście jedyna korzyść z takiego wyciskania, ale jako rzucająca się w oczy, znalazła odbicie w tej ramce tekstu.
(O ile Czytelnicy będą zainteresowani, rozwinę ten temat z czysto mechanicznego punktu widzenia na osobnej podstronie).
 

Tak wygląda komputerowy zapis pracującego mięśnia.

Badanie kończy wspólna analiza uzyskanych wyników i wyciąganie wniosków.

Galeria czterech filmów z wyciskania bez koszulki na ciężarach 160, 180, 190 i 200 kg.
Uwaga: pliki mają po 6 MB i ok.11 MB.