POWERLIFTING - Kurs bandażowania kolan

POWERLIFTING - trójbój siłowy i wyciskanie leżąc w Polsce

Sztuka bandażowania

Kurs bandażowania kolan

Zawartość:

Położenie bandażującego w stosunku do zawodnika
Akcesoria konieczne do bandażowania
Bandażowanie w jodełkę
Uwagi końcowe

Położenie bandażującego w stosunku do zawodnika

Ustawienie bandażującego w stosunku do zawodnika ma duże znaczenie przy bandażowaniu. Stojąc przodem do zawodnika używa się do bandażowania słabszych mięśni, natomiast stojąc do niego tyłem zaangażowane są silniejsze grupy mięśniowe i jest to sposób naturalniejszy niż poprzedni. Co doskonale widać na poniższych rysunkach:

Bandażowanie "twarzą w twarz".
Zaletą jest unieruchomienie nogi zawodnika przez bandażującego. Widoczne na kolanie ślady magnezji mają uszorstnić skórę i zapobiec zsuwaniu się bandaża u zawodników posiadających grubsze kolana i uda.

Zdjęcie wykonane w 2003 r. na Mistrzostwach Świata Mężczyzn w trójboju siłowym. Trener ukraińskiej ekipy, Sergiej Ryżkow bandażuje czołowego zawodnika drużyny, Dmitro Sołowiowa.

Bandażowanie "naturalne".
Skuteczniejszy sposób bandażowania. Bandażujący koncentruje się na prawidłowym zabandażowaniu kolana, nie rozpraszając się na unieruchamianiu nogi zawodnika. Nad unieruchomieniem kolana czuwa pomocnik, który dodatkowo może naciskać swoją ręką na trzymane podudzie, zapobiegając uniesieniu się nogi podczas naciągania bandaża.

Zdjęcie wykonane w 2003 r. na Mistrzostwach Świata Mężczyzn w trójboju siłowym. Trener kadry mężczyzn, Roman Szymkowiak, kończy bandażowanie mistrza świata Jana Wegiery. Pomocnikiem jest Jacek Spychała, wielokrotny medalista mistrzostw Europy.

Akcesoria konieczne do bandażowania

Do nauki bandażowania konieczne będą trzy rzeczy: dobrze zwinięty bandaż oraz dwa krzesła.

Bandaż może być dowolny, najlepiej handlowy trójbojowy, z przebiegającymi wzdłuż całej długości bandaża kolorowymi równoległymi pasami. Pasy te będą punktem odniesienia do pokrywanie kolejnych warstw bandaża. Natomiast musi być odpowiednio naciągnięty - słabo naciągnięty materiał tworzy większą rolkę, trudniejszą do utrzymania w dłoni. Ponadto wymaga dodatkowego naciągania na każdym etapie opasywania kolana.
Wskazane jest użycie bandaża starego, zużytego, który nie sprawi bólu zbyt mocnym uciskiem i szorstka powierzchnią materiału. Najlepiej gdy materiał, z którego wykonano bandaż jest miękki w dotyku, ale nie śliski.

Na jednym z krzeseł siada zawodnik; stopę bandażowanej nogi opiera na drugim krześle. Noga ta musi pozostawać wyprostowana od początku do końca bandażowania.

Bandażowanie w "jodełkę"

Uwaga główna:

Podczas całego procesu bandażowania zawodnik musi napinać kolano!
Napięcie musi być tak silne by rzepka nie uległa przesunięciu podczas nakładania kolejnych warstw bandaża. Od prawidłowego położenia rzepki zależy prawidłowa praca stawu kolanowego. Przesunięcie rzepki podczas bandażowania grozi mechanicznym uszkodzeniem stawu kolanowego podczas wykonywania przysiadu.

1. Pozycja wyjściowa do nauki bandażowania: zawodnik siedzi, wygodnie oparty, jedną nogę opiera na krześle, stołku, lub innej podpórce.
Noga do zabandażowania musi być wyprostowana.

2-4. Bandażujący ustawia się tyłem do zawodnika, mając jego podudzie przed sobą.
Przystępuje do wykonania pierwszej warstwy, tzw. kotwiącej dolnej. W tym celu przekłada bandaż pod kolanem i silnie naciągając wolny koniec bandaża opasuje poziomo podudzie zawodnika.

5-7. Wolny koniec bandaża blokowany jest następną, nachodzącą od góry, warstwą bandaża.

Uwagi:

- dolna warstwa kotwiąca nie musi przebiegać poziomo; dla pełniejszego wykorzystania opaski można poprowadzić ją lekko ukośnie do góry;

- wolny koniec opaski nie musi wystawać spod przytrzymującej go warstwy wierzchniej - wystarczy, by jego końcowy brzeg pokrywał się z bocznym brzegiem górnej warstwy (długi koniec widoczny na zdjęciu nr 6 jest wyłącznie poglądowy i w normalnym bandażowaniu kolan nie jest optymalnym rozwiązaniem).

- naciąg warstwy górnej mus być silny by koniec nie wypadł podczas nakładania kolejnych warstw;

- warstwa kotwiąca nie musi być nałożona poniżej rzepki - może na nią zachodzić; ważne jest by zawodnik przy wykonywaniu przysiadu nie czuł ściągania się bandaża do góry (funkcja kotwiąca pozostałe warstwy).

8. Bandaż przekładany jest pod kolanem ukośnie w górę uda.

9-10. Po przełożeniu naciąga się bandaż i opasuje kolana ukośnie w dół, jednocześnie częściowo pokrywając pierwszą warstwę. Bandaż cały czas pozostaje mocno naciągnięty.

11-12. Po przełożeniu bandaża lekko ukośnie w górę pod kolanem naciąga się go silniej i prowadzi pod ostrym kątem w stronę uda przykrywając w dużym stopniu rzepkę. Warstwa prowadzona z góry tworzy z obecną widoczny krzyż.

13-14. Opaskę przekłada się pod kolanem tak by pokrywała około połowy wcześniejszej warstwy.

15-16. Kontynuując pokrywanie połowy szerokości poprzedniej warstwy prowadzi się bandaż "po pasku" tak by pasek spodniej warstwy (w tym wypadku - czerwony) był widoczny po nałożeniu warstwy. Bandaż cały czas pozostaje mocno naciągnięty.
Kolano pozostaje cały czas napięte.
Wolna ręka pomaga w prawidłowym ułożeniu warstw opaski przytrzymując je w określonym położeniu.

17-18. Nałożywszy drugą warstwę ruchem okrężnym przekładamy bandaż pod kolanem i analogicznie jak w przypadku wcześniejszego oplotu nakładamy warstwę kolejną - tym razem ukośnie w górę, "po pasku".

19-27. Kolejne warstwy nakłada się analogicznie trzymając się kilku zasad:

- nowa warstwa bandaża pokrywa około połowy spodniej warstwy, do czego przydają się równoległe pasy ciągnące się przez całą długość bandaża ;

- kierunek prowadzenia nowej warstwy jest zawsze ukośny i w miarę ostry w stosunku do osi nogi;

- w momencie wyciągania bandaża spod kolana cała opaska jest silnie naciąga (jak mocno? zależy to od zaawansowania zawodnika; początkującym lub osobom źle znoszącym ból spowodowany bandażowaniem naciąga się bandaż słabiej, by dopiero po kilku sesjach treningowych naciągnąć go mocniej);

- jeżeli naciąganie opaski w górę powoduje podniesienie nogi zawodnika, to druga osoba musi przytrzymywać tę nogę naciskając od góry;

- w momencie pokrywanie kolana materiałem od góry bandaż musi być ponownie silnie naciągnięty;

- kolano przez cały czas bandażowania pozostaje napięte do tego stopnia by rzepka nie przesuwała się ani poprzecznie, ani podłużnie w stosunku do stawu kolanowego.

28. Kolano zostało przykryte w całości, również obszar nad kolanem a pozostało trochę długości opaski trójbojowej do wykorzystania. Najlepiej wówczas zrobić dodatkowy krzyż, wzmacniający siłę oporu opaski podczas wykonywania przysiadu.

29. Aby uzyskać krzyż kolejna warstwa prowadzona jest ukośnie w dół pod ostrym kątem w taki sposób by - w miarę możliwości- środek szerokości bandaża pokrywał się ze środkiem rzepki. Dolna część opaski po pokryciu rzepki powinna kończyć się w dole kolana lub tuż poniżej.

30-31. Identyczną warstwę nakłada się prowadząc opaskę od dolnej części bandażowania, poprzez środek rzepki, do górnej części bandażowania.

32-34. Ostatnia warstwa - kotwiąca górna. Ta warstwa ma za zadanie przytrzymanie wcześniej nałożonych warstw w jednej pozycji i ma zapobiegać ich zsuwaniu się w kierunku kolana podczas napinania kolana.
Opaska nakładana jest prostopadle do osi uda. Zanim zostanie ona założona palcami wolnej ręki należy utworzyć odciągniecie bandaża od uda, pod które zostanie włożony koniec opaski.

35-37. Wsunięcie końca opaski pod jej odciągnięta ostatnią warstwę. Jeśli ta warstwa jest mocno napięta to wystarczy ukrycie końca opaski pod bandażowaniem. Przy słabszym opasaniu luźny koniec powinien lekko wystawać spod bandażowania.
Podczas wsuwania wolnego końca opaski palec wsuwający musi być mocno napięty by nie doprowadzić silnym naciskiem do kontuzji stawów paliczkowych.

38. Wolny koniec opaski minimalnie wystaje spod górnej warstwy kotwiącej.

39. Finał!
Prawidłowo zabandażowane kolano z dodatkowym krzyżem na rzepce.

Uwagi końcowe

Przedstawiony sposób bandażowania bardzo dobrze wychodzi na szczupłych kolanach. Gdy zawodnik ma grubsze kolana i uda należy zastosować takie pokrycie wcześniejszych warstw aby wystarczyło bandaża do wykonania warstwy kotwiącej ponad kolanem. Wówczas nie da się uzyskać dodatkowego krzyża przechodzącego przez rzepkę. Kluczem przy grubszych kolanach jest silne naciągnięcie bandaża przy zwinięciu w rolkę i bardzo silnym naciągu - z 2 m bandaża handlowego można uzyskać 4 metry rzeczywiste bandaża do opasania, co powinno wystarczyć.

Sprawdzenia skuteczności bandażowania dokonuje się bardzo prosto:
- zawodnik nie może być w stanie ugiąć nogi w kolanie;
- wejście pod sztangę leżącą w stojakach na wysokości klatki piersiowej zawodnika ma sprawiać zabandażowanemu wyraźną trudność ze względu na trudności w ugięciu kolan.

Drugie kryterium skuteczności zabandażowania tyczy się wyłącznie zawodników mających opanowane przysiady w bandażach.

Pierwsze bandażowania nie muszą być wykonywane na silnym naciągnięciu bandaża. Lepiej jest zastosować stopniowanie zabandażowania tak, by zawodnik zdołał przyzwyczaić się do nowego gadżetu. Zbyt mocnym bandażowaniem można uniemożliwić zawodnikowi wykonanie przysiadu lub spalenie podejścia ze względu na zbyt płytki przysiad.
Można również stosować bandaże przeznaczone dla niskich kategorii wagowych - są one bardziej rozciągliwe i dają słabszy naciąg. Dobrze jest pierwsze bandażowania wykonywać przy pomocy starych bandaży nie powodujących bólu czy obtarcia naskórka.

www.powerlifting.pl

Utworzono 2004-05-01